καταστόλιον

καταστόλιον και καταστόλιν, τὸ (Μ)

το τέρμα τής πορείας, η άφιξη σε κάποιο μέρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατα-στολή με σημ. «διακοπή τής πορείας» + κατάλ. -ι(ο)ν (πρβλ. καλαμίνθ-ι[ο]ν, οψάρ-ι[ο]ν)].